تعاونی ها واحدهای اقتصادی کوچک ویژه ای هستند که به طور مستقیم یا غیرمستقیم در تولید ملی، کارآفرینی و جذب نیروی کار مشارکت دارند و اغلب دارای مالکیت مستقل هستند.
تعاونی ها در واقع تشکل های مردمی هستند که توسط خود اعضا و با اختیارات کامل تشکیل می شوند و بر اساس اصول همکاری بین المللی اداره می شوند.
از آنجایی که تعاونی ها تأثیر بسزایی در روند رشد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی و دستاوردهای بالای جامعه دارند، در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به طور گسترده به آن پرداخته شده است. اصل 44 مهمترین اصل ذکر شده در قانون اساسی در مورد تعاونی ها است که در آن به طور خاص تعاونی را یکی از سه بخش نظام اقتصادی جمهوری اسلامی ایران معرفی کرده است.
نظام اقتصادی ایران مبتنی بر سه بخش دولتی، تعاونی و خصوصی با برنامه ریزی منظم و مناسب است.
به طور خلاصه تعاونی ها به عدالت از منظر اقتصادی، آزادی از منظر سیاسی و ارزش های اخلاقی و دینی از منظر فرهنگی توجه دارند و بهترین جبهه برای برقراری ارتباط مناسب بین اقتصاد محسوب می شوند.
از جمله سازمان هایی که برای ایجاد تعاون و همکاری در بین بنگاه های اقتصادی کشور نقش اول را بازی می کند، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است که از جمله وظایف مهمش رفع بحران هایی مانند بیکاری است.